ژئوفیزیک (به انگلیسی: geophysics) یا فیزیک زمین، از مباحث علوم طبیعی است، که به فرایندها و خواص فیزیکی زمین و محیط اطراف آن، با استفاده از روشهای کمی جهت تجزیه و تحلیل این فرایندها، میپردازد.
ژئوفیزیک از شاخههای اصلی علوم زمین بهشمار میرود، که به دو شاخه ژئوفیزیک محض و ژئوفیزیک کاربردی تقسیمبندی میشود. بخش محض آن شامل گرایش زلزلهشناسی میباشد. در بخش کاربردی با استفاده از روشهای لرزهای، مغناطیسی، گرانیسنجی و الکتریکی به مطالعهٔ کیمّی خواص فیزیکی زمین پرداخته میشود. با نتایج کیمّی بدست آمده میتوان به مطالعهٔ خصوصیات فیزیکی، رفتار پوسته و هسته زمین پرداخت. ژئوفیزیک را میتوان پُلی میان فیزیک و زمینشناسی دانست، که از تکنیکها، تئوریهای ریاضیات و علوم کامپیوتر نیز بهره میگیرد.[۱] امروزه دانش ژئوفیزیک شامل فیزیکِ اوزون (اوزونوگرافی) و فیزیکِ اتمسفر (مترولوژی) نیز میشود و به پدیدههای طبیعی، همچنین رفتار زمین و اطرافش میپردازد.
زلزلهشناسی؛ که به مطالعه زلزله و انتشار امواج الاستیک در زمین میپردازد. لرزهشناسی یا لرزهنگاری؛ که به مطالعه انتشار امواج در لایههای کمعمق زمین میپردازد و در اکتشافات معدنی، خصوصاً اکتشاف نفت، کاربرد فراوان دارد. نتایج بدست آمده توسط ژئوفیزیستها در زمینشناسی مهندسی، کانیشناسی و پتروفیزیک سنگها بکار میآید. ژئوفیزیک باستانشناسی؛ که بیشتر روشهای مغناطیسی، الکترومغناطیسی و رادار را شامل میشود.
ژئوفیزیک کاربردی به دو شاخه ژئوفیزیک اکتشافی[۲] و ژئوفیزیک مهندسی تقسیم میشود. زیرشاخههای ژئوفیزیک اکتشافی عبارتاند از:
ژئوفیزیک آب شامل آب یابی (تعیین محل حفر چاه آب) توسط جدیدترین روشهای علمی و دستگاههای ژئوالکتریک روز دنیا میباشد.